جاذبه های گردشگری مهاباد و...........

استقبال کم نظیر مسافران ازغار آبی تاریخی سهولان مهاباد

غار آبی تاریخی سهولان مهاباد که یکی از مهمترین و کم نظیرترین غارهای طبیعی کشور و از شگفت انگیزترین جلوه های طبیعت زیبای جنوب استان است، امسال نیز همچون سال های گذشته مورد اقبال مسافران نوروزی قرار گرفته است..(منبع خبر:سایت فرمانداری)

این غار روزانه پذیرای حدود یک هزار گردشگر و مسافری است که از اقصی نقاط کشور برای دیدن این پدیده طبیعی به مهاباد سفر می کنند.

غار سهولان به زبان کردی به معنی یخبندان است ، این غار در نزدیکی روستایی به همین نام قرار گرفته است و مردم محلی این غار را بنام ˈکونه کوترˈ، یعنی لانه کبوتر نیز می نامند که دلیل این

نامگذاری وجود تعداد زیادی لانه کبوتر درون غار است.

مساحت داخلی غار سهولان حدود 600 مترمربع است و محتویات غار سنگ های آهکی ، ارتفاع سقف غار تا سطح دریاچه آن 50 متر است و عمق آب در برخی جاها به 32 متر می رسد و اختلاف دمای درون و بیرون غار بین 10 الی 15 درجه است.

غار سهولان شبیه غار علیصدر در همدان است، این غار آبی با جلوه های طبیعی و قندیل های منحصر به فردی که دارد در دامنه رشته کوه های کوتر قرار دارد و دارای 2 دهانه است.

مطالعات غارشناسان نشان می دهد که این غار بر اثر فعالیت های زمین شناسی به اواخر دوره کرتاسه برمی گردد که قدمت آن به 70 میلیون سال قبل بازمی گردد.

این غار 100 سال پیش برای اولین بار توسط ژاک دمرگان فرانسوی مورد کاوش و بررسی قرار گرفت، پس از آن در سالهای جنگ جهانی دوم نیز توسط یک هیات انگلیسی مجددا مورد مطالعه قرار گرفت و در مهرماه 1373 توسط غارشناسان ایرانی شناسایی شد.

در خرداد ماه سال76 نیز یک کمیته از اعضای غارشناسی آذربایجان غربی این غار را مورد بازدید و مطالعه قرار دادند .

کارشناسان میراث فرهنگی معتقدند به استناد لایه های سفالی که از منطقه دالان اصلی و تالار بزرگ و دهلیز ورودی کونه مالان بدست آمده این غار از هزاره های دوم و اول قبل از میلاد تا دوره پارتی و اسلامی و حتی زمان هایی از قرون وسطی مورد سکونت انسانها قرار گرفته است.

تنها موجودات زنده این غار کبوتر چاهی و خفاش می باشند که قسمت هایی از غار را به عنوان آشیانه انتخاب کرده اند. به دلیل تاریک بودن و نبود نور هیچ نوع جلبکی در آب دریاچه این غار رشد نکرده و به غیر از جانداران میکروسکوپی هیچ موجوی دیگری زیست نمی کند.

درجه حرارت در فصل تابستان و زمستان بین 10 تا 13 درجه سانتیگراد در نوسان است و رطوبت حاکم بر غار نیز بین 70 تا 80 درصد متغیر است که در اثر رطوبت بالا روی سنگ ها و صخره ها با خزه های سبز و قهوه ای پوشیده شده و گاهی قطرات آب از بالای ایوان ها به روی سطح آب می چکد.

دست اندرکاران امور گردشگری معتقدند این مکان شگفت انگیز بزودی به یک قطب مهم گردشگری و تفریحی در غرب کشور تبدیل خواهد شد.

آوازه غار سهولان که شبیه غار علیصدر در همدان است تنها چند سالی است که در استان آذربایجان غربی و کشور،پیچیده ولی خیلی ها هنوز از وجود آن اطلاعی ندارند.

در بدو ورود به محوطه غار ابتدا هیچ چیز معلوم نیست ولی با کمی پیاده روی، تخته سنگ های عظیمی همانند پرده سینما در مقابل، نمایان می شود که درپای آن گودال بسیار بزرگی قرار دارد.

در طرف چپ چند درخت جنگلی بزرگ که به زبان محلی به آنها «تاوش» می گویند ریشه در سنگ ها دوانیده و منظره بدیعی را به وجود آورده اند، نمودار می شود.

در میان این تخته سنگ ها هزاران کبوتر به طور طبیعی لانه کرده اند ، برای رسیدن به درون غار نزدیک به 150پله را باید به طور مارپیچ به طرف پایین طی کرد.

هرچه به طرف پایین می روی سنگ ها و نرده ها نمدار و خیس می شوند به طوری که وقتی به انتهای پله ها می رسی محیط تاریک است ولی به لطف برق کشی محیط درونی غار که با انواع لامپ ها و نورافکن ها چراغانی شده منظره شگفت انگیزی را مقابلت نمایان می کند که زیبایی آن را نمی توان با هیچ زبانی توصیف کرد.

چند لحظه مات و مبهوت به منظره جلوی چشمانت خیره می شوی. باور نمی کنی. فکر می کنی تابلوی نقاشی بزرگ استادی است و یا در عالم خیال و رویا سیر می کنی که تصاویر به این زیبایی را نظاره می کنی. ناخودآگاه زبان دل به ستایش آفریننده این زیبایی ها می گشایی. چند لحظه بدون آنکه گذشت زمان را متوجه باشی به دور و برت خیره می شوی. ابهت و زیبایی غار همچنان تو را در خودت فرو می برد.

هنگام ورود به این غار در ابتدا دریاچه پیش روی گردشگران است که حدود 200 متر وسعت دارد وه دارای آبی زلال و صاف است دالان بالای سر این دریاچه افزون بر 50 متر ارتفاع دارد و در انتهای آن دو دالان باریک به عرض دو متر دیده می شود که به دریاچه ها و دالان های بعدی باز می شوند.

آب دریاچه غار بسیار شفاف و زلال است و عمق آن علی رغم تاریک بودن تا چند متری قابل رویت است.

عمق آب در برخی جاها به 32 متر می رسد. اختلاف دمای درون و بیرون غار بین 10 الی 15 درجه است و به این جهت احساس خنکی با طراوتی سرتاپای وجود بازدیدکنندگان را فرا می گیرد.

به انتهای پله های ورودی که می رسید قایقرانانی را می توانید ببینید که پاروبدست در انتظار بازدید کنندگان هستند .

قایقرانان بیشتر از اهالی جوان روستای سهولان هستند که بر اثر مراوده با گردشگران به فارسی و ترکی نیز مسلط هستند و برخی از آنها چند کلمه ای انگلیسی را می دانند. قایق به حرکت درمی آید، انواع استلاگتیت ها، استلاگمیتها، نگاره های شگفت طبیعی یکی پس از دیگری در مقابل بازدیدکنندگان قرار می گیرد.

قایقران در هر نقطه ای پدیده ها و نگاره های طبیعی غار را معرفی می کند، عروس دریایی، مارماهی، لاک پشت، توت فرنگی، دلفین، پای فیل، سرشیر و تاج خروس .

شباهت و ظرافت این نگاره ها به جانداران به حدی است که گویی هنرمندی چیره دست سالها نشسته و این آثار را با صبر و حوصله آفریده است. سکوت و آرامشی مرموز بر درون غار حاکم است، آنچه این سکوت را در هم می شکند صدای پاروی قایقران، پرواز و بغوبغوی کبوترها است.

کبوترها ساکنان اصلی این غارند ودرتمام اطراف آن استراحت ویا جوجه آوری می کنند و برای یافتن غذا برای خود و جوجه هایشان به نوبت از غار خارج می شوند و زمانی نیز برای رهایی ازرطوبت درون غار حمام آفتاب می گیرند.

کبوترها بدون ترس از حضور غریبه ها در قلمروشان، گاهی درمکانهایی تخمگذاری می کنند که بازدیدکنندگان می توانند به راحتی آنها را لمس کنند.

تعدادی خفاش نیز در این غار وجود دارد که با انجام اصلاحات و ایجاد روشنایی در دالانها، قلمرو خود را به قسمت های تاریک غار منتقل کرده و کمتر در معرض دید قرار می گیرند.

گردشگران در این سفر پر از رمز و راز با گذشت از دالانهای تنگ و باریک سه حوضچه آبی بزرگ و کوچک را پشت سر می گذارند تا به چهارمین و بزرگترین دریاچه برسند.

این دریاچه حدود 500 مترمربع وسعت دارد و در 250 متری اسکله قرار گرفته و آخرین نقطه ای است که بازدیدکنندگان بوسیله قایق طی می کنند.

متوسط عمق آب این دریاچه 25 متر است و دالانی با ارتفاعی بیش از 30 متر روی آن قرار گرفته که از چند تکه صخره عظیم یکپارچه تشکیل شده است.

شبه جزیره ای که در سمت غربی این دریاچه وجود دارد، محل پیاده شدن از قایق هاست، در این محل تعدادی صندلی برای استراحت گذاشته شده تا گردشگران ضمن استراحت زیبایی های غار را نیز تماشا کنند. به گفته قایقرانان از دریاچه چهارم به بعد حدود 200 متر دیگر نیز توسط غارنوردان کشف شده ولی بدلیل باریک بودن تونلها و نداشتن روشنایی ورود گردشگران به آن منطقه ممنوع اعلام شده است.

در پایان سفر آبی، گردشگران از میان تونلها و دالانهای تنگ و باریک راه خود را به دهانه فرعی (دهانه خروجی) غار ادامه می دهند.

دهانه فرعی که به«کونه مالان» مشهور است با ارتفاعی حدود 50متر از سطح آبی غار با 170پله سنگی پیچ درپیچ به همان محوطه باز می شود که دهانه اصلی نیز در آن قرار دارد. در این مسیر که دارای ایوانهای بلند و تونلهای تنگ و باریک و پستی و بلندی فراوانی است آثاری از انسانهای ماقبل تاریخ نیز دیده می شود. این آثار شامل نقش و نگارهایی از تصاویر انسان و حیوانات است که به احتمال زیاد انسانهای دوره شکار آنها را خلق کرده اند.

نخستین کسی که توانست بخش های ناشناخته این غار را کشف کند «ژاک دمورگان» جهانگرد فرانسوی بود که در سال 1896 با راهنمایی اهالی روستای «سهولان» تا عمق 200 متری غار پیش رفت و از دهانه دوم بازگشت.

پس از آن در چند نوبت دیگر غارنوردان خارجی و ایرانی قسمت های دیگر غار را کشف کردند. در زمان حاضر جاده سهولان از مبداء مهاباد و بوکان آسفالت شده و اندک امکاناتی نیز برای استراحت و اقامت گردشگران در محل فراهم شده است.

سالانه افزون بر 50 هزار گردشگر ایرانی و خارجی از این اثر شگفت بازدید می کنند.

غار سهولان پس از ˈغار علیصدرˈ همدان دومین غار آبی بزرگ ایران زمین است که تاکنون شناخته شده است.